Het opzetten van onze kerststal thuis.
Voor mijn vader een jaarlijks terugkerend obstakel.
Dat was niet in de laatste plaats vanwege de kritische houding van mijn moeder die, vooral zelf toekijkend, de meeste aanwijzingen jaarlijks herhaalde.
"Gerrit", zo heette mijn vader," die bal hangt niet goed, die kan er zo vanaf vallen".
De motoriek van mijn vader was, hoe zal ik dat netjes uitdrukken, ook toen al matig. En dat was niet alleen met het opzetten van de kerstboom en stal, maar überhaupt. Het vastzetten van een elektriciteitskabel over de plint, dat ging vroeger zo, was al een behoorlijke doe-het-zelf-uitdaging. De kabelclips sloeg hij namelijk door de kabel heen met de stekker nog in het stopcontact. Het laat zich raden welke stoppen er dan doorsloegen. En niet alleen bij de zekeringen, maar ook bij mijn moeder.
Zo liet mijn vader ook regelmatig de mooiste beeldjes uit zijn handen vallen. Beeldjes die bij "Kunst en Kitsch" niet eens op tafel zouden komen.
Die werden dan op, in zijn ogen, vakkundige manier geplakt met velpon. Met teveel aan velpon, dat er dan weer uitdroop en hard werd. Het beeldje werd nooit meer wat het was... en het was al niks.
De boom stond, na al die aanwijzingen, eindelijk opgetuigd recht, totdat de piek als laatste er op werd gezet. Met trapladder. Maar ook het evenwicht was, naast de motoriek, minder bij mijn vader. Gevolg laat zich wederom raden.
Als de boom en de kerststal dan eindelijk stonden, werden de lampjes aangemaakt. Eigenlijk mocht dat pas met Kerst, maar enige controle was wel op zijn plaats. De controle vond ook niet vooraf, maar achteraf plaats. En....er zat altijd wel een lampje los. Dus zoeken, zoeken, zoeken. Het laatste lampje zat dan meestal los....vloeken mocht niet zo dicht bij het kindje Jezus.
Onze kerststal was groot. Grote beelden die op rotspapier werden neergezet. Het kerstkindje Jezus mocht pas erbij als het echt Kerstmis was. De herders en schapen stonden stil af te wachten tot het zover was, en wij ook. Kaarsjes stonden op de hoeken, en werden ook pas met Kerstmis aangestoken. Een emmer met water was klaargezet door mijn moeder. De ervaring leerde dat het wel eens van pas kon komen....
Kerst was ouderwets Kerst, met "De herdertjes lagen bij nachte..., Stille nacht, Heilige nacht..." Er bestond nog geen top tweeduizend of Wham, en een kerstman kwam er niet aan te pas. En de vaste volgorde werd strak aangehouden, eerst Sinterklaas en dan pas Kerstmis. Winkels sloten gewoon om zes uur. Kerstavonden waren wit....en Kerstmis ook, altijd. En koud, koud dat het was, het vroor ....
Ach wat een tijden waren het.......vroeger, vroeger...
Ik kijk naar buiten, het is 12ºC, het regent en binnen hoor ik Bing Crosby nostalgisch zingen, hij droomt al jaren.
Mag ik jullie fijne dagen wensen en een goed en gezond 2019?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten