kiezen

Nu hebben we nog een paar dagen en dan valt er wat te kiezen. En dat is een waar voorrecht. Natuurlijk is het moeilijk. Dat is kiezen altijd wel. Je moet immers iemand teleurstellen, of iets, of je maakt iemand blij, natuurlijk dat kan ook. Als ik kies voor vakantie op de Canarische eilanden en mijn vrouw zou toch graag naar Sweikhuizen willen wandelen, moeten wij een keuze maken.
In het geval van stemmen voor onze volksvertegenwoordigers kies je normaliter voor een partij. Toch lijkt het er steeds meer op dat er gekozen wordt tegen een partij. Tegen wat we niet meer willen. Tegen arrogantie, niet meer gehoord worden of tegen verdeeldheid, termen die we veel voorbij hoorden komen de afgelopen weken. Maar het maken van keuzes is onderdeel van je leven. Er gaat geen dag voorbij of we maken ze. Eet ik een gebakje bij de koffie of beperk ik me tot een droog koekje? In je relatie komt er een moment waarop je kiest voor een man of een vrouw. Je kunt kiezen om er een heel leven mee te doen, je kunt ook anders kiezen. Gaan we door met z'n tweeën of maken we er een elftal bij?  Werken we  allebei, kopen we een huis of gaan we huren? Heb ik de bank nodig, of kan ik zonder? Neem ik boterhammen mee of ga ik uit lunchen? Gaan we naar de film of naar het theater? Staan we op of blijven we nog ff liggen? Lees ik een boek of ga ik wandelen? Ga ik zwemmen of ga ik fietsen? Neem ik een paraplu mee of een regenjas? Kopen we viooltjes of rozen? Leggen we een tuin aan of klinkeren we alles grijs? Enfin ik kan nog wel even doorgaan maar...daar kies ik nu even niet voor.
In de Limburger van vrijdag 3 maart werd bekend dat 52% van de Limburgers af wil van het eigen risico in de zorg. In 2008 ingevoerd, weet je nog, en bedroeg toen €150. Maar 32% wil die eigen bijdrage wel behouden. Dat betekent ook nog eens dat er 16% geen mening heeft. Dat laatste vind ik veel. Worden die nooit ziek of zijn dat nou net de alom bekende zwevende patiënten. Veel partijen maken het eigen risico onderdeel van deze verkiezingsstrijd. Afschaffen, want je kunt er immers niks aan doen als je ziek wordt. SP, Groen Links, PVV, 50PLUS en PvdA, ach je weet het wel. Maar volgens mij gaat er, in het kader van kosten, ook hier weer een keuze aan vooraf, toch? 
Als je kiest voor roken, weet je dat dit niet goed voor je gezondheid is. Als je zonder autogordels rijdt, als je te hard rijdt, als je drugs gebruikt, als je jezelf in coma zuipt, als als als.... Dan maak je toch de kans groter dat je ziektekosten gaan stijgen. Dan mag wat mij betreft je eigen bijdrage omhoog. Maar als je altijd gezond leeft, geen buitensporigheid in je CV staat, dan weg ermee of in ieder geval beter in verhouding brengen.
Er zijn mensen die ziek worden en die het overkomt. Die moeten sowieso geholpen worden, zonder enige beperking.
Ik hoor u al denken: maar hoe te controleren? En wat kost dat dan? Controle zou je hier best vaak kunnen opvangen door misschien beter op te voeden. Kinderen die zich vaker in coma zuipen missen iets. Mannen of vrouwen die de snelheid aan hun laars lappen (ook mannen dragen die), missen iets. Een campagne starten om zwangere vrouwen van het roken af te houden...tja zij missen iets. Als je toch zo'n kleintje in je buik voelt spartelen, moet dan een overheid je vertellen dat roken slecht is?
Lage inkomens worden gecompenseerd met een zorgtoeslag. Maar is dat voldoende om zieke mensen, die de zorg mijden vanwege de kosten, weer de zorg te geven die zij echt nodig hebben?
En dan nu de discussie over wie is de zorg überhaupt nog waard.
Zelfs artsen die beweren dat je ook de afweging moet gaan maken of zorg nog wel zinnig is? Loont het de moeite? Wordt mijn medicijn niet te duur? En mag ik straks ook al op 21 zelf de stekker eruit trekken?
Dan is kiezen wel heel belangrijk. 
Kiezen voor jezelf en laat dan geen enkele ander dat bepalen, wat mij betreft. Zelf kiezen.

Kiezen kiezen kiezen....de tandartsen weten er wel raad mee.