Het bewaren

Bewaren is niet weggooien. Bewaren is niet hebberig. Bewaren is een eigenschap.
Sommigen bewaren veel, of zeg maar alles en anderen gooien weg. Degene die bewaren, beweren vaak: "zie je wel, wie wat bewaart, heeft wat". De weggooiers zeggen: "opgeruimd staat netjes!"
Bewaren en weggooien hebben dus twee kanten. Dat is niet heel erg als twee lieverds, die bij elkaar wonen van hetzelfde zijn. Pas als de ene de weggooier is en de andere de bewaarder, ontstaat gezonde spanning. Althans, daar begint het mee. Overtuigingskracht is dan een fijne eigenschap. In die overtuiging kan het bewijs zitten, dat weggooien zonde is of dat je er niet meer naar omkijkt en dus.....
Als alleen de bewaarder wint, slipt je huis dicht met veel voorwerpen, waarvan ook de bewaarder op enig moment inziet: dit kan zo niet verder. De bewaarder geeft dat echter nooit toe. Nog liever verstopt ie het, dan dat het weggegooid wordt.

Waarom vertel ik dit eigenlijk.

Welnu, in ons huishouden hebben we een bewaarder en een weggooier en toch zijn we nog gewoon bij elkaar. Met die gezonde spanning gaan we om en deze is nog nooit omgeslagen in ondraaglijk lijden. Onze liefde is groter, dan het dilemma van weggooien of bewaren.
We hebben wel een compromis gesloten. Een soort coalitie binnen vier muren, zonder enige politieke inmenging. Onze debatten zijn constructief en de besluiten worden vaak gehoorzaam uitgevoerd.
Er is geen sprake van enig voorbedacht bedrog, kleine lettertjes of dubbele agenda's.
Het compromis: Als er iets in ons huis komt, gaat er iets anders uit.
En dat werkt... tenminste voor even. Ineens ontdek je dat er spullen liggen, waarvan je zeker wist dat ze weggegooid zouden worden. Huiselijk overleg is dan noodzakelijk. We richten onze huiskamer in als eerste en tweede kamer, en we komen er zonder gooi- of smijtwerk uit.
Het bewaren zit trouwens in de genen. Mijn schoonpa bewaarde zelfs gebruikte, verroeste en kromme spijkers. "Zonde om weg te gooien", was zijn voorspelbare motivatie en hij had, dat moet ik toegeven, altijd de juiste spijker voorhanden. Laat ik maar toegeven: wie wat bewaart, heeft het soms of altijd, .....soms.
Er zijn spullen waarbij de vraag van bewaren niet aan de orde is. Bloembollen bijvoorbeeld laten zich keurig in de grond verstoppen en komen pas weer tevoorschijn als het nodig is. Zo praktisch!
Ook discussies over winterjassen en zomershirts wordt bepaald door te koud of te warm. Het weer doet hier wonderen en beslecht elke opgekropte discussie.
De lente, en daar wilde ik eigenlijk naar toe. De lente is er. Moe zijn we van wisselende temperaturen. Moe van krabben 's morgens, moe van paraplu's, die staan te drogen in de gang.
Moe waren we al van alle debatten, al die koppen, al die stemmen.
En de stemmen hebben gesproken, en nu stemmen we allemaal voor een heerlijke zomer!