Met excuus een beetje later deze keer. Ik wilde het eerst beleven. Helemaal meemaken.
Intens en als het kan met niet teveel tegelijk.
Dus wij kozen een maandag.
Met de trein relaxt en deze reed heerlijk op tijd. Ons afspraakje met Rembrandt, de late wel te verstaan.
We togen naar het Rijksmuseum en we mochten er (gelukkig)pas om 15:00 uur in. Nog even heerlijk geslenterd door mooi Amsterdam. De Haarlemmerstraat met zijn leuke kleine winkels.
Alle ingrediënten om daarna met volle teugen te genieten. Om kwart voor drie, met ons Limburgs kwartiertje maar dan andersom, stonden we vooraan. Kaarten al in onze hand.
Honderd topstukken uit 35 collecties.
Aanbevolen door Wim Pijbes zelf, de directeur van het Rijks.
Had hij niet hoeven doen.
En ook Gregor Weber deed er nog een paar scheppen bovenop. Zoiets krijg je maar één keer in je leven te zien.
Allemaal overbodige aandachttrekkerij.
De hele tentoonstelling verdeeld in tien hoofdstukken. Overzichtelijker kon het niet. En de uitleg op allerlei manieren beschikbaar op een audiotoer met alle wetenswaardigheden die je nog niet wist. Folders in alle wereldtalen.
Ook hadden nog eens een aantal bekende Nederlanders( die mogen nergens ontbreken) hun favoriete Rembrandt gekozen en beschreven.
Dat alles....dat alles maakte Rembrandt tot een boze schilder. Een schilder die op genadeloze wijze afrekenden met al die gapende ogen van teveel bezoekers in te kleine ruimten.
Iedereen liep voor iedereens voeten. Kijken was onmogelijk, ja uitkijken waar je liep.
Er waren ook nog vaders en moeders met kinderen in kinderwagens dus. Deze kinderen waren op het interesse-niveau van playmobiel, die overigens ook te krijgen was in de museumshop maar daarover
straks meer. Gelukkig voorzien van de nodige speentjes.
En een maandag is al net zo ongeschikt als alle andere dagen. En ook het tijdstip doet volstrekt niet ter zake. Wilt U nog weten wat onze minister van Onderwijs, cultuur en wetenschap het mooiste werk van Rembrandt vond? Nee? Ik ook niet.
En dat Rembrandt de favoriete schilder van Barack Obama is, begrijp ik als je in je uppie het rijks mag bezoeken.
Rembrandt is prachtig, weergaloos met technische kwaststreken van een grote schoonheid. Maar ik heb alle moeite gedaan om dat te zen. Het lukte mij niet. Mensen met i-pads, iphone's, Samsungs, Nikon, Canon maakte Rembrandt boos. Ze keken niet, versperde mij het zicht om te genieten van die mooie techniek. Heel even bij een portret lukte het mij om vijf voor vijf(Rijks sluit om 17:00 uur.., daar zijn de moderne openingstijden van supermarkten en de alle kleine middenstand nog niet doorgedrongen).
Rijks sluit om 17:00 uur!!
Daar was Rembrandt ook boos om! Even keek hij mij in een zelfportret aan.... boos. Ik zag het duidelijk.
"Wat moeten jullie allemaal hier, niks beters te doen? Dat gegaap en dat vastleggen zonder kwast..."
Het was druk. Het was voornamelijk grijs(op die paar kinderen in de wagentjes na dan).
En ook al zie je het dan maar één keer in je leven. Je doet Rembrandt er geen plezier mee. Dat was aan hem duidelijk te zien.
Na onze dring-en-trek bezichtiging dan maar een pannenkoek eten bij Hans en Grietje. Tenmiste dat staat op een groot bord bij de ingang. We worden wel verwelkomt maar het pannenkoekenfeest gaat niet door. Het blijkt een lunchcafe en dat lunchen(incl pannenkoeken) is maar tot 15:30 uur.
Toen zaten wij nog bij Rembrandt.....
Ik bespaar mijn beleving in de shop met potloodjes, klompjes, pillendoosjes met Rembrandt, magneet-nachtwachten voor op de ijskast, sjaaltjes met Rembrandt, en een brillendoekje ook met...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten