Het komt er één keer in de zoveel jaar van. Een column schrijven op 4 mei. Dan kan en wil ik er ook niet omheen.Wij zitten te wachten op de twee minuten stilte, elk jaar weer. Vroeger samen met onze kinderen, nu ingetogen met onszelf. In gedachte bij de tweede wereldoorlog en allen die voor ons gevallen zijn. Voor onze vrede. Ik schrijf het makkelijk op maar herdenken vanavond zal anders zijn. Op tv niet, maar op de Dam heb je een entreebewijs nodig... De koning is er gewoon. Rutte heeft al zijn buitenlandse lobby's even onderbroken. Heeft zijn handen nog nat van het schudden bij Erdogan die hem ooit fascist noemde. Deze week gaf hij, Erdogan, groen licht voor de nieuwe opperbevelhebber van de Navo. Rutte opgelucht of opgelicht? Hoe weinig herinneringen kun je hebben... En ik denk na over wie te gedenken vanavond. Kan dat wel in twee minuten stilte? De toespraken zullen ongetwijfeld bol staan van hoe wij als Nederlanders de oorlogen herdenken en wensen dat democratie wereldwijd alle kans krijgt. Vrijheid biedt voor het gesproken woord. En ons eigen woord? Kijken we wel kritisch genoeg hoe we zelf zijn? Ik hoor er ook bij. Ik lees ook hoe arbeidsmigranten in ons land worden uitgebuit en behandeld. Het aantal is verviervoudigd tot bijna één miljoen. Ze doen bijna allemaal werk waar wij ons niet meer toe geroepen voelen. We hebben het in Limburg zien gebeuren. Koelpieten waren steeds meer met een buitenlands accent, een niet Hollandse neus en al helemaal geen bloed van Nassau. Misschien goed om ook vanavond meer na te denken hoe wij met elkaar omgaan... ik blijf tot 0:00 uur stil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten