Het is vrijdag de 13e. Heerlijk gevuld met allerlei onvoorspelbaarheden. En met:"zie je wel, ik zei het je toch?" In de krant wordt zelfs uitgelegd dat de vrijdag een grotere kans heeft om de dertiende te zijn dan de overige dagen van de week. Ik zal de berekening niet overnemen maar het gewoon aannemen. Het is zonnig vandaag, heerlijk temperatuur dus laat maar komen. Gisteren op donderdag de 12e mocht ik weer muziek maken in een woonunit waar mensen wonen met een beperking. Zij houden in hun tijd meer van muziek dan ooit en het maakt niet uit op welke dag of datum. Zelfs a-muzikalen leven op van de klanken. En wij maken simpele muziek, herkenbaar vanuit de jeugd van het publiek dus jaren zestig en zeventig. En ook Limburgs. Het is twee uur feest en niet alleen voor de bewoners, maar ook voor ons. Zelfs als we oefenen en de deuren staan open, rollen sommige patiënten met hun familieleden naar binnen. Worden wij blij van. Maar zij ook. Een muzikant zit in een rolstoel en bedient de tamboerijn of ander percussie. En hij zingt. "Junge kom bald wieder" van ooit Freddy Quinn. Die zingt het nog steeds en is inmiddels 90! En dan staat er een man in rolstoel voor de deur en hij raakt ontroerd. De tranen van nostalgie en herinneringen lopen over zijn wangen. Uit volle borst zingt hij, voorzover als het kan, mee. Als daarna "Tanzen mit mir in den Morgen", wordt gezongen wordt het een echte zomerdag voor hem en voor ons. Muziek verbindt, muziek ontroert, dat wisten wij al...nu Poetin nog!
1 opmerking:
Wat lijkt het me heerlijk als je muziek mag maken samen met de bewoners van een instelling. Nostalgische en ook Limburgse muziek. Heerlijk om ze te zien genieten en vooral ook nog soms meedansen..Freddy mijn favoriete zanger vroeger en nu 90 jaar. De tijd vliegt maar het blijft genieten.
Muziek verbindt, maakt gelukkig en blij. Vasthouden in deze moeilijke tijd!!
Een reactie posten