fatsoen

Op de basisschool leer je van alles. Je leert bij, maar ook af.
Basisscholen worstelen als het gaat om gedrag, vaker dan ooit tussen: wat is onze norm en welke wordt thuis gehanteerd. Een lastig dilemma dat vaak leidt tot discussie tussen ouders en leerkrachten, zelden met leerlingen.
Afleren is weliswaar maar een klein onderdeel van de tijd dat je in die schoolbanken zit. Het meeste is aanleren. En dat gaat meestal goed. In Lanaken, vlak over de grens, werden door twee moeders klappen uitgedeeld. Die waren allang van de basisschool af, maar konden onderling de normen schijnbaar alleen met klappen ontdekken.
Moet je dan ook als schoolleiding ingrijpen?  Afblijven is mijn advies.
Het betreft twee moeders die al behoorlijk tijd, hoe zal ik dat eens netjes zeggen, niet "on speaking terms" waren. Al vanaf 2014 maakten zij elkaar het leven zuur. Zolang als hun kinderen op dezelfde school leren en afleren. De politie en zelfs het OM moest er aan te pas komen. De eis was duidelijk: twee jaar cel voor de uitdeler van de klap. Twee jaar cel voor het afleren, een dure grap.
Maar de rechter greep uiteindelijk in, en veroordeelde de vrouw die de klap had uitgedeeld tot een eenvoudige schuldverklaring en  een schadevergoeding van €17.758. Haar slachtoffer heeft namelijk een blijvende ongeschiktheid van 5%, oordeelde een deskundige. Hoofdpijn, schouderletsel en concentratieproblemen.
Dus je haalt je kind op van school, die zojuist geleerd heeft van de medemens te houden, elkaar te verdragen en dan loopt jezelf te meppen. Welke norm zal dat kind dan aannemen?
Als die vraag beantwoord moet worden, staan onderzoeksbureaus of universiteiten in de rij om te helpen.
En zo ook Bruno Arpino van de universiteit van Florence. Het komt van ver, maar dan heb je ook wat.
Hij constateert om te beginnen dat jonge gezinnen niet zonder opa's en oma's kunnen. Wisten wij al, want dat zien we op de speelplaatsen elke dag weer. Het grijs overheerst.
En de invloed van de kleinkinderen op de ouderen is positief groot. Ik, want ik heb er ook twee, wordt er gezonder van. De betrokkenheid bij de kleinkinderen geeft mij zin in mijn leven. Ik wordt er blij van, maar of dat nou ook onder "zin in mijn leven" valt, betwijfel ik.
Grootouders zorgen meer voor kleinkinderen dan vroeger. Wat een ontdekking weer door Bruno en zijn mensen in Florence!
En dan schijnt het oppassen ook het risico op alzheimer te verkleinen, als ik dat maar niet vergeet...
Onderzoekers vertellen vaak, in mijn ogen, wat we al weten.
Zal ik Wiebes nog even noemen? Zou hij weten dat aardbevingen schade aan huizen aanrichten?
Als hij voor de zoveelste keer op bezoek gaat naar Groningen, kan hij op klappen rekenen. Dat komt omdat hij een verkeerde norm heeft in: weten, beloven en niet doen wat hij belooft.
Een ziekte van deze tijd, die ik graag wil vergeten...