vakantie

Ik heb er geen last meer van, ik heb het altijd. Vakantie.
Gepensioneerd zijn is een voorrecht.
Je leeftempo past zich aan. Je salaris ook. Je uitgaven ook, dus evenwicht is bereikt.
Het lezen van de krant neemt veel meer tijd in beslag, het onderhouden van tuin en huis past zich vanzelf aan.
Doordat je meer tijd hebt om al het nieuws tot je te nemen, loop je het risico je vaker op te winden over zaken die in je werkzame leven geen of nauwelijks aandacht kregen. Ik ga niet met voorbeelden strooien, want voor dat ik het weet, begin ik erover.
De kracht is om meer te genieten, dan je druk te maken. Vanuit mijn werkzame leven heb ik de wijsheid meegenomen: "je alleen druk te maken over wat je kunt beïnvloeden".
Eerlijk gezegd, vond ik dat toen ook al een beetje kort door de bocht. Je loopt snel het risico dat iemand in nood geen aandacht meer krijgt met als reden deze wijsheid.
Alle stresmomenten van het werk zijn echter hoe dan ook verdwenen, dat is een verademing. Ook, omdat als je ouder wordt, stres meer met je doet. Ik hoor vaak om mij heen "hoe heb ik dat toch gedaan toen ik nog werkte?"
Kijkend naar mijn eigen tempo, vind ik wel de verklaring. Ik moest veel en vooral van mezelf. Toen ik met pensioen ging, was ik in staat om het beste uit mijn werkzame leven in mijn herinneringen te stoppen. Ach er is altijd wel wat, het meeste was geweldig om te doen. Plezierig werk zal ik maar zeggen. Fijne collega's. En alle stres heb ik vooral mijzelf opgelegd.
En dat kleine bewetje stres wat er nu nog is, breng ik naar de bergen, ergens ver weg. Ik leg ze er op het hoogste punt neer. Als ik tenminste niet nog de krant zit te lezen...