De narcissen zijn te koop. "Van de kouwe grond", werd nog even erbij vermeld, terwijl ik dat niet wilde weten. De lente komt eraan en dat willen wij alvast in de kamer laten zien.
We zijn het beu dat kwakkelen. Vorst, sneeuw, dooi, te hoge temperaturen voor de tijd van het jaar.
Die te hoge temperaturen verbazen mij overigens, want die gemiddelden moeten toch de laatste jaren behoorlijk zijn gestegen. Alle rayonhoofden zijn weer terug in hun hok.
Maar eerst davert nog carnaval door het Limburgse land. Dat gaat gepaard met muziek, confetti en vooral plezier. En natuurlijk een goed Limburgs glas bier. Het verbaast mij steeds dat wanneer het journaal aandacht gaat besteden aan carnaval, vooral dat laatste de aandacht krijgt. De indruk alsof carnaval bestaat uit vollopen en overal aanzitten. Ik zeg het even plastisch, maar toch.
"Vastelaovend", zoals wij dat noemen, is vooral een feest van plezier met elkaar. En dat heeft de overhand, kan ik uit eigen ervaring vertellen. Ons kleinkind gaat helemaal los, de school gaat helemaal los en er zijn voldoende leerkrachten om mee te doen.
Het wordt wel minder in de dorpen. De sneeuw in Oostenrijk is vaak spelbreker. Vaders en moeders vertellen dat het zelden sneeuwt hier. Tja en probeer dan maar eens weerstand te bieden als kind.
Het verlangen naar de lente kruipt bij mij, met het ouder worden, langzaam naar de eerste hoop.
Ik heb het kouder in de winter terwijl de temperaturen lang niet zo laag zijn als vroeger. Hoewel, dat verbeeld ik mij. De cijfers laten zien dat dit niet zo is. Vroeger waren de winters helemaal niet strenger. Er zaten uitschieters bij zoals in 1969. Toen werden optochten afgelast vanwege sneeuwval.
En wij maar altijd (ook) zeggen vroeger was het kouder. Het was anders koud.
En van vierkante wielen hadden we nog nooit gehoord. De NS ook niet trouwens.
"Zet de TV eens uit!",zei mijn moeder. "ga eens een spelletje doen". En nu zeggen we:" Leg die telefoon of tablet eens neer, pak eens een boek". Het is van alle tijden, maar we vergeten het.
Alle herinneringen van vroeger worden begrijpelijker, omdat ze ook nu nog gelden, alleen soms anders.
Oud worden is mooi. Nooit hadden we het zo goed. En natuurlijk vooral niet vergeten dat er ook medemensen zijn, die echt elk dubbeltje moeten omkeren. Die mensen helpen is een voorrecht. Er zíjn voor diegene die het even moeilijk heeft. Het kan toch zo simpel zijn.
Gewoon doen! Net als zorgen voor het milieu. Niet gaan zitten afwachten tot de ander...., nee gewoon beginnen bij mijzelf.
Ik ga narcissen kopen en daarna tulpen en dan zet ik er een paar klompjes bij met confetti in de kleuren en rood, geel, groen.....
en dan een Brands biertje! Of Alfa...of Gulpener, maar veural plezeer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten