Wat kan er toch veel eigenlijk, en wat is er toch veel veranderd. Allemaal statements, waar je een boek over kunt schrijven. Op allerhande gebied, bedoel ik dan, niet alleen medisch.
Inmiddels heb ik wel de leeftijd dat dit laatste, in mijn ogen te vaak, zwaar onderwerp van gesprek is. Als we bekenden tegenkomen, is het eerste kwartier, in het gunstigste geval, gevuld met beperkingen, operaties en andere gezondheidsperikelen. De details probeer ik altijd te vermijden, maar ook ik heb voor iemand gestaan, die mij zijn rits liet zien van zijn open hartoperatie. Hoeft voor mij niet, maar bij hem had ik geen keuze, de rits was al zichtbaar. Het hemd was open voordat ik iets kon zeggen. Hij was er een beetje trots op, leek het wel. Ik was blij dat de rits niet open kon.
Vaak, heel vaak kunnen we verheugd zijn na de ingreep, omdat het medisch probleem is opgelost. Neem nou staar. Iemand ziet slecht. Laten we zeggen een vrouw van middelbare leeftijd. Haar man was er eigenlijk niet ongelukkig mee, omdat zij dan niet alle vuiltjes en stofjes zag. De stofzuiger bleef verrassend vaak in de kast. Het opzetten van een kerstboom werd niet gecorrigeerd door de vrouw des huizes. Zij zag het niet of onvoldoende. Lampjes en ballen hingen in een mum van tijd op de plaats. Tuin in de zomer....geen probleem. Er stond onkruid maar zij zag het niet..... Auto smerig....geen probleem, haar in de war, zij zag het niet.
En dan nu, na de staar-operatie.
Nu zijn haar ogen scherp, zelfs zonder bril kan zij alles waarnemen, en dat doet zij dan natuurlijk ook. Er ging een wereld voor haar open en voor haar man dicht.
De auto krijgt wekelijks een poetsbeurt. De kerstboom is in zijn geheel al diverse keren verplaatst en vier keer opnieuw opgetuigd. De stofzuiger wordt twee keer per dag gebruikt want er liggen naalden, die zij eerst niet zag. "Er moet eens nodig geverfd worden en onze meubels zijn ook aan vervanging toe". Haar man is wanhopig....
Het bezoek van mijn eigen echtgenote aan de optometrist, stellen wij zolang mogelijk uit, als het aan mij ligt. En de slogan:"was nou maar naar Specsavers gegaan!", wordt bij ons met hoongelach ontvangen, en dat houden we voorlopig zo.
Dan toch nog even over de verandering, want daar begon ik mee. Dat het file-probleem steeds nijpender wordt, dat ervaren we allemaal wel eens. En toch zijn er verbeteringen te melden, als we nog eens terugkijken. In 1956 waren er 1600 verkeersdoden. Vooral omdat in die jaren de aandacht naar de auto was gegaan, en fietsers en voetgangers een totaal vergeten groep in het verkeer waren. In 2014 waren er 520 verkeersdoden....en dat vinden we onacceptabel veel, en terecht. Maar als de trend van 1956 zich had doorgezet, dan zouden we nu 42000 verkeersdoden betreuren. Er is op verkeersveiligheid dus veel gebeurd, gelukkig maar. En het verbieden van de smartphone op de fiets kan vandaag nog geregeld worden, we hoeven beste minister niet te wachten tot 2019, de btw-verhoging kan ook per 1 januari...,toch? En ja, ik weet dat het één 'n wet is en het ander....
Het sneeuwde buiten en de alarmfase stond op oranje en rood. Het land is in rep en roer als het even vriest en sneeuwt. Wij hebben nog nooit de kerstboom opgetuigd met sneeuw en warme chocolademelk. Maar dit jaar .....
De boom staat en mooi....daar kan geen staar iets aan veranderen.
Fijne dagen en tot aan de andere kant van 31 december.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten