Het kan verkeren....

Ik werd aangemoedigd om eens verder te kijken dan mijn spreekwoordelijke neus.
Nieuwsgierigheid zette mij hier toe aan.
Pastoor H.Schilder was de veroorzaker.
 Gelovigen aan de schandpaal, ophangen met foto en al om zodoende te anderen in de kerk aan te moedigen om voor deze afvalligen te bidden.
Ik nam de moeite om zijn blog te lezen. Hij begon zijn verhaal met een vergelijk. Het kopieercontract liep af en de firma in kwestie bleef maar aanhouden om het contract te behouden en dus te verlengen. En de pastoor vergeleek de firma met God en hijzelf met de klant die besloten had dat het niet echt nodig was zo'n kopieerapparaat. Kijk en daaruit had de pastoor zijn lering moeten trekken. Schijnbaar missen mensen niet de kerk om hun geloof te beleven op hun eigen manier. Daar zit het knelpunt dan schijnbaar. Dan maar blijven aanhouden heeft geen zin. Innovatie is dan op z'n plek. Of gewoon nog een nadenken waarom iemand afhaakt. Te simpel om te denken dat het met bidden wel weer goed komt. Naief zou je dat kunnen noemen.
Maar toch kun je kritisch kijken naar de rol van de meeste media, inclusief onze vrienden P&W. Deze vonden het nodig om op facebook op een spectaculaire manier de berichtbeving in de Brabantse media over te nemen. Mooi voor de kijkcijfers maar niet netjes. Ongenuanceerd om kijkcijfers te scoren. Maar dat las je nergens. En Pastoor... ik zou nog eens rustig nadenken over het contract met de kopieerfirma.

Na een heerlijk, voornamelijk zonnig, weekend hadden we vanavond verder lekker even niks. Zo’n avond vul je dan met wat surfen op internet, of een goed boek, maar vanavond kwam 1 tegen 100 voorbij op de TV.

Een quiz waar ik eigenlijk nooit naar kijk.  Ik weet niet eens hoe ‘t gaat. Nou zijn deze quizzen meestal vrij makkelijk te begrijpen.

Dat is ook vaak de kracht, waardoor zoveel Nederlanders op zondagavond kijken, denk ik. Even niks.

De kandidaat van vanavond viel door de mand bij een vraag over de deltawerken. Verloor even 32.000 Euro.

Je krijgt het of je krijgt ze niet.

“Vond je het wel leuk?”  was de vraag van onze Caroline die de Quiz leidt.

Wat een vraag dacht ik, NATUURLIJK NIET, ik ben net 32.000 Euro misgelopen!

Maar de kandidaat zei: “ Ja, hoor!” mij onbegrijpelijk achterlatend.

En Caroline: “ En je deed het ook heel goed, ik vind echt dat je goed hebt gespeeld”.

Heb ik wat aan….Sorry, heeft hij wat aan!

Doet me een beetje denken aan de gevleugelde uitspraak van een quizmaster uit de jaren zestig, die dan zei: “ het is ook maar een spelletje...”

Ik probeer me verder te verplaatsen in het thuiskomen van zo’n kandidaat. Zijn vrouw heeft met net zoveel spanning gekeken en gedacht in termen van nieuwe keuken, opgeknapte tuin of zelfs nieuwe auto. Maar hij komt thuis met een bos bloemen.

Gelukkig is het vandaag Moederdag en komt zelfs zo’n bos bloemen dan goed van pas.

O, wacht even, de quiz gaat nog verder, ik ga nog even kijken….

Er mag weer een andere kandidaat opnieuw beginnen. Hij speelt in de eerste ronde, één van de andere kandidaten weg en de camera zoomt even lekker op haar in. Sta je een beetje voor aap en de achtergrond kleurt ook nog rood. Waarschijnlijk omdat je dan minder de schaamte ziet.

Quizzen zijn van alle tijden. Op de weekendavonden vullen ze voor velen de tijd.

Ik ga mij weer sterk maken voor surfen op het net, gewoon een mooi tijdschrift of een goed boek.

Misschien ben ik wel één van de honderd.