Heel rustig zit ik op mijn bank en bel met DE bank. Voor onze stichting wil ik graag een bankrekening openen. De bank is een commercieel bedrijf, dus zij zitten op mij te wachten om mij als klant te verwelkomen. Ik heb zelfs met mijn bijdrage via de belastingen de bank gered. Ik heb echter een nadeel. Ik vertegenwoordig een stichting. En dan verandert de bank in de sfeer van de overheid. Mijn hele privé moet op tafel. Van het aanleveren van mijn paspoort tot waarom ik een stichting heb opgericht. Dus ik begin rustig te vertellen dat het een stichting is voor een theatergroep die voorstellingen wil maken. De bank: "En waarom dan?" "Omdat ik denk dat we iets kunnen toevoegen aan cultuur", probeer ik nog netjes. "En jullie gaan ook entree vragen?" vraagt de bank. "Dat is wel gebruikelijk bij een theatervoorstelling", blijf ik nog steeds netjes aan de telefoon. "Maar waarom dan een stichting?", vraagt de bank. "Omdat een stichting ons in staat stelt om subsidies aan te vragen", mijn antwoord is ietwat geïrriteerd, merk ik . "Kost dat dan geld zo'n stichting?", blijft de bank vragen. "Nee de voorstelling!" (OEN! dat laatste denk ik). "Maken jullie ook omzet?", vraagt de commerciële bank. "Nee, wij maken geen omzet". "Maar jullie vragen toch entree?" "Dat klopt", zeg ik, "anders moeten we nog meer subsidie vragen..." Een ongeïnteresseerde en ondeskundige bankmedewerker laat mijn zelfbeheersing tot ongekende hoogte stijgen. Inmiddels drie weken verder met die bank, en ik zit nog steeds alleen op mijn eigen met die ton...
2 opmerkingen:
volledig herkenbaar. ook voor een stichting gedaan en dat heeft toen 8 maanden geduurd! maar dat zal jou niet gebeuren, hoop ik.
Heel herkenbaar. Maar blijven doorvragen en soms ook nog dubbel vragen. Jammer want daardoor duurt het onnodig lang. Klasse Emile dat je zo rustig bent gebleven en toch respectvol hebt gehandeld. Hopelijk blijft de plaats niet lang leeg en word je goed geholpen. Succes met jullie Stichting en theatergroep DOEN
Een reactie posten