Het stijgt... in de politiek en dat is op z'n minst bijzonder. Al jaren niet meer gebeurt. Ik probeer erachter te komen waarin het vertrouwen dan stijgt. En ik constateer in wat ons kabinet wil gaan doen. Niet in of het ook daadwerkelijk lukt. Ik heb het niet over juridisch, maar gewoon geloofwaardig in wat je vertelt. Dat we vol zijn en dat vooral de migranten de problemen veroorzaken, blijft mij verbazen. De manier waarop we het regelen, is de oorzaak, niet de aantallen. Kijken wie aanvraagt en vooral de snelheid waarmee we toe- of afwijzen. Ik probeerde deze week de debatten te volgen. Ik heb het niet volgehouden. Er is geen regering die constructief aan de slag is. Het met elkaar achter een tafel zitten, is de enige uitstraling die saamhorigheid doet vermoeden. En het gaat veel teveel over de crisis die uitgeroepen wil worden. Het gaat veel te weinig over andere maatschappelijke besluiten. Het zal jullie niet verbazen dat 21% BTW op cultuur en ook kranten een doorn in het oog is en niet alleen van mij. De verschraling zet door. Theatergroep DOEN heeft als tegensignaal afgedwongen de entreeprijs van onze nieuwe voorstelling bewust op € 5 vast te stellen. Cultuur toegankelijk houden voor iedereen. Taylor Swift gaat zeker volgen, vermoed ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten