Natuur

Het nieuwe jaar beginnen met een prachtige nieuwe serie earth2 is voor een omroep als de EO een zegen.
En wij kijken met verbazing hoe het toch mogelijk is dat we tegenwoordig zo dicht bij de natuur kunnen komen, kijkend op een groot scherm en vanuit de luie stoel. We plakken een camera op de rug van een zeearend en vliegen mee. We zien haarscherp een troep leeuwinnen achter een giraffe aanrennen, die laatste wint en deelt rake klappen uit.
Ooit reageerde iemand op mijn blog dat wij als mensen een voorbeeld konden nemen aan de liefdevolle dierenwereld. Hij zal waarschijnlijk nooit naar dit soort films gekeken hebben. Soms wend ik mijn hoofd af, vanwege de gruwelijkheden die in beeld gebracht worden. Dan wil ik wel weer eens terug naar vroeger, klein scherm, ongemakkelijke stoel en beelden die minder scherp waren.
In beeld een drievingerige luiaard, die overigens wat mij betreft beter drienagelige luiaard had mogen heten. Nagels zoals Florence Griffith-Joyner, alleen was die wel een stuk sneller.
Zo'n beest leert ons wel hoe te onthaasten. Totdat hij in de verte de roep van 'n vrouwtje hoort en hij ineens sneller kan dan wij ooit wisten. Wat die vrouwen toch een invloed hebben, zelfs bij een luiaard. Met heel veel energie gaat hij op het geluid af. Hij kan niet wachten haar te ontmoeten. Zo noemt de EO dat tenminste,  maar wij weten inmiddels beter wat die luiaard uiteindelijk wil: Foepjanfidelen!
Hij moet nog een rivier over en.... jaja daar is ze!
Maar dan merkt hij, dat zij een jong heeft en dat moet eerst 6 maanden oud zijn, alvorens zij ook maar tot iets bereid en zelfs in staat is. Alle moeite voor niks. Teleurstelling is van zijn gezicht af te lezen, hoewel zo kijkt hij altijd.
Ik dacht nog, had even een mailtje gestuurd...
Voordeel voor de EO, zij hoeven niets te censureren...

We zijn alweer een tijdje in 2017 en terugkijken is eigenlijk al niet meer relevant, dus dat laat ik maar even voor wat het is. Verrast was ik wel op 2 januari door een mooi wit sneeuwdek. Zo'n dek waar je voor zou willen tekenen en dat heb ik ook gedaan. Op alle achterruiten van auto's "een goed 2017". Het was van korte duur want iedereen krabt het er toch weer vanaf. Anders zie je niks door de achterruit. Omkijken wordt dan moeilijk....is ook niet relevant, dat zei ik al.
Ik had beloofd sneeuw te ruimen in onze buurt, maar heb het niet gedaan. Tegen de belofte in en dat al op 2 januari! Ik vond onze wereld ineens zo mooi en overal hetzelfde, dat ik deze ongehoorzaamheid maar voor lief nam. Kinderen konden dan nog net voor het smelten een sneeuwpop maken. De luiaard had dit met zijn tempo nooit gered.
En sneeuw maakt de wereld ineens zo eensgezind. Alles is overal hetzelfde. Klimaatverandering zou eigenlijk het omgekeerde moeten brengen. Meer vorst, meer sneeuw. Ik geloof dat ik nu een nog grotere discussie oprakel dan die van zwarte piet. Als wij ook invloed zouden hebben op het weer, dan dondert en bliksemt 't de hele dag. Uiteindelijk hebben we dat natuurlijk wel en noemen dat klimaatverandering, iets wat Trump nog niet door heeft.
Dan kan ik bijna niet om onze nationale teleurstelling heen. Voorlopig geen elfstedentocht, ondanks  de aanzet tot een heuse winter. Het duurt te kort. We worden wel nerveus.... maar te kort. We hebben wel weer hoop... maar die duurt te kort. Dan doen we het maar met het EK allround in het paleis Soestdijk van Heerenveen. Als enige natie bevolken we de tribunes en maken sfeer waar elke andere sport een puntje aan kan zuigen. Bijzonder bij die schaatswedstrijden vind ik altijd weer de 500 meter. Niet het schaatsen, maar dat er gebeld wordt voor de laatste ronde....Voor een 10 km kan ik mij dat nog voorstellen.
Trouwens ook bijzonder als er één wedstrijd op vrijdagavond in de eredivisie is gespeeld, we de hele stand moeten opeten...
Ik vind het wel wat hebben, dat we in Nederland een hele elfstedentocht herhalen op tv.....
En dat iemand via Facebook opmerkt, dat het bij hem helemaal niet vriest....