Zal ik toch maar wat op papier zetten. Is het zinnig of moet ik het maar overlaten aan de nabestaanden. Vreselijk woord trouwens. En wie laat ik het weten? Dat zijn allemaal vragen die voorbij komen als ik wat vaker geconfronteerd word met weer een vriend die overlijdt. En je weet het....iedereen gaat dat meemaken. Ik zou zelf wel graag een vinger in de pap willen hebben in wie en de volgorde.
Ik wenste laatst Assad kanker toe en werd door de meeste wel heel vreemd aangekeken.
Dat schijn je niet te mogen denken. Want niemand wens je dat toe. Maar ik hem wel.
Ik kan niet accepteren dat er goede mensen, en die zijn in de meerderheid(volgens Rutte), van alles en nog wat moeten doorstaan en dat niet verdienen. Die onredelijkheid houd mij enorm bezig. Waarom gaat dat zo?
En nu lees ik ook nog het boek van Jelle Brandt Cortius "as in tas". Wat schrijft hij...tja hoe zal ik dat nou noemen. Worstelend met de vraag hoe te rouwen om je overleden vader. Überhaupt of je moet rouwen. En dat is nou net de worsteling die ik ook heb. Moet er gerouwd worden en door wie en wat, kan ik daar dan nog aan bijdragen? Muziek uitkiezen die ik mooi vind. Dan lijkt het alsof ik er nog een beetje ben.
Er niet over nadenken en het los laten, want je bent er immers zelf niet meer. Is ook wat voor te zeggen maar wat doe je dan je nabestaanden aan, komt dat woord weer.
Laatste wensen inwilligen. Ik heb ze niet en ben er ook niet van. Dan pas zadel je de nabestaanden met alle vragen op die dat oproept en sluit je mogelijk anderen uit, die je wel dierbaar waren.
Nabestaanden wie zijn dat eigenlijk allemaal? Zijn het er veel of valt het tegen?
Wat een gefilosofeer.....
Wat een gefilosofeer.....
Tja...en dan hoe ga ik deze blog nu afmaken?
Ik zie Leon de Winter een prescan aanprijzen. Zodat je weet wat je hebt en er nog iets aan kan doen. Wil ik dat wel? En waarom moet hij mij dat aanprijzen?
Ik zie Leon de Winter een prescan aanprijzen. Zodat je weet wat je hebt en er nog iets aan kan doen. Wil ik dat wel? En waarom moet hij mij dat aanprijzen?
En hij kijkt er ook zo somber bij.
En dan komt Katja Schuurman op tv voorbij...ze gaat zich een paar dagen niet wassen en daar wordt een tvprogramma van gemaakt. Reality TV...ook weer zo'n vreemd woord.
En neerslachtig.... wat dacht U daarvan?
Een paar dagen Amsterdam deden mij na deze gedachtes erg goed. Goed gezelschap en een prachtige hoofdstad hebben we! Dat vind ik elke keer weer. Mooi centraalstation dat eindelijk uit de steigers is. En openbaar vervoer waarop iedereen moppert, vooral als je meer dan een kwartier moet wachten op lijn 1.
En alles en iedereen moet eten en drinken en dat kan ook overal. Zelfs de spreeuw loert op een frites-etende-dame. Maar hij verliest want zij zorgt dat het bakje bewaakt wordt leeggegeten.
In de oude remise van de tram zijn kleine winkeltjes gesitueerd, het gebouw prachtig opgeknapt. Als kruidenier ga ik altijd zitten rekenen wat en hoeveel je moet verkopen om nog iets over te houden. Hoe dan ook, het ziet er prachtig uit en trots dat ze deze gebouwen toch behouden.
Op weg naar huis prijzen wij nog even Camiel Eurlings... die van de KLM, maar destijds minister van verkeer en waterstaat en... de vijfbaansweg tussen Amsterdam en Utrecht.
We kunnen gewoon doorrijden, heerlijk!
Daar worden wij niet neerslachtig van!
En ook de nabestaanden laten we ver achter ons.
En dan komt Katja Schuurman op tv voorbij...ze gaat zich een paar dagen niet wassen en daar wordt een tvprogramma van gemaakt. Reality TV...ook weer zo'n vreemd woord.
En neerslachtig.... wat dacht U daarvan?
Een paar dagen Amsterdam deden mij na deze gedachtes erg goed. Goed gezelschap en een prachtige hoofdstad hebben we! Dat vind ik elke keer weer. Mooi centraalstation dat eindelijk uit de steigers is. En openbaar vervoer waarop iedereen moppert, vooral als je meer dan een kwartier moet wachten op lijn 1.
En alles en iedereen moet eten en drinken en dat kan ook overal. Zelfs de spreeuw loert op een frites-etende-dame. Maar hij verliest want zij zorgt dat het bakje bewaakt wordt leeggegeten.
In de oude remise van de tram zijn kleine winkeltjes gesitueerd, het gebouw prachtig opgeknapt. Als kruidenier ga ik altijd zitten rekenen wat en hoeveel je moet verkopen om nog iets over te houden. Hoe dan ook, het ziet er prachtig uit en trots dat ze deze gebouwen toch behouden.
Op weg naar huis prijzen wij nog even Camiel Eurlings... die van de KLM, maar destijds minister van verkeer en waterstaat en... de vijfbaansweg tussen Amsterdam en Utrecht.
We kunnen gewoon doorrijden, heerlijk!
Daar worden wij niet neerslachtig van!
En ook de nabestaanden laten we ver achter ons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten