En dan zit ik achter mijn PC.
Confronteer mijzelf met het ene dilemma na het
andere. Maanden geen blog, mijn gedachten zitten boordevol. Keuzes maken,
dilemma’s oplossen, het lijkt wel weer werken. En ik ben toch met Pre-pensioen.
Over dat laatste kan ik kort zijn, dat is een
zaligheid en dat laatste woord plakt aan mijn herinnering van vroeger.
De kerk.
Ik lees dat er zich weer meer studenten voor
priester hebben aangemeld. Wiertz spreekt van een fascinerende ontwikkeling.
"We zijn onderdeel van een wereldkerk en die groeit", einde citaat.
Ik maak even een klein vergelijk beste Wiertz. Albert Heijn neemt Delhaize over,
of zoals de Belgen zeggen "we gaan samenwerken", en dan trots zijn, dat
de omzet van AHOLD gestegen is ....
Heel Europa is in de ban van vluchtelingen, daar
zou deze hele column over kunnen gaan.
Weer een dilemma. Is er al niet genoeg gezegd. Er
zijn veel meningen gevormd, uitgesproken in allerhande media. Zelfs vaak voor
eigen parochie gepreekt. Belangen van politici, die ineens ontroerd zijn van
wat ze al heel lang weten.
Zet dat maar eens op n rijtje. Maak daar maar eens
een foto van en leg die maar eens aan de waterkant....
In een adem wordt deze ellende samengevat met het
verlies van oranje. Beide artikelen even groot…
De volkskrant maakte als enige krant de juiste
verdeling en plaatste de uitschakeling van Oranje heel klein op de voorpagina.
Ach jullie denken dat Turkije nog wel gelijk gaat spelen tegen ons?
Van Hanegem zei het enige juiste in het AD: “We
hebben er niks te zoeken”. Nul- één tegen IJsland en dan zijn er nog reporters
die beweren dat nog niet alles is verloren....
Maar voetbal is wel het laatste waar ik mij druk
over maak.
Ik probeer even mijn vakantiegevoel terug te halen.
Vakantie….het lijkt al weer een tijdje geleden. Ik
mocht het voorrecht hebben een aantal weken tussen de Amerikanen te vertoeven.
Een dag na het vliegen ben ik in een camper
gekropen. Een te grote camper. Had makkelijk twee maatjes kleiner gekund, het
enige probleem is dan, dat je wel heel erg gaat opvallen. Twee jaar geleden
zeiden we nog, een beetje blij en geruststellend, goh die Amerikanen hebben
eindelijk ook zuinige auto's ontdekt. Kleinere auto's, maar vooral zuinigere
auto's.
Na deze vakantie hebben wij ons oordeel herzien.
Groot groter grootst. Campers zoals bij ons de
stadsbussen. En zij kunnen ook nog aan alle kanten uitschuiven. Er was er zelfs
een met een uitgeschoven balkon…Een echt huis op wielen. Motorhomes noemen ze
deze slurpers. Want dat zijn het. En de kleine auto's zijn verdwenen. De cola's
zijn weer big en een cappuccino wordt geserveerd in een soepkom.
Een broodje ham/kaas wordt gevuld met een ons ham
en een ons kaas. Als ik het zelf niet gezien had geloofde ik mijn eigen ogen
niet.
Ontbijten doen Amerikanen niet huis. Zij rijden
daarvoor naar een speciaal ontbijtrestaurant, Denny’s. En zij komen daar aan
met de krulspelden in, op pantoffels en in de ochtendjas.
Als ik het zelf niet gezien had, geloofde ik mijn
eigen ogen niet.
Het ontbijt bestaat uit veel eieren en spek,
pannenkoeken, bagels, cakes en veel poedersuiker en zoete, zeer zoete
stroop.
Klaar met het ontbijt stappen zij in de te grote
auto en rijden een paar honderd meter naar hun huis. Lopen is er niet bij.
Fietsen deed alleen Armstrong en hoe dat afgelopen is weten we allemaal.
Ach ik dik het allemaal een beetje aan, maar ja dik
zijn de Amerikanen dan ook, soms heel dik.
In een regenbui stond een Amerikaanse te wachten op
haar man. Hij was zijn auto kwijt op een parkeerplaats. Onbegrijpelijk, want
die was zo groot, die had ik kijkend vanaf Sittard nog teruggevonden. Zij was
doorweekt. Wij zeggen nat tot op het bot, maar die waren vanwege de omvang niet
zichtbaar.
En terwijl ik dit schrijf lees ik dat Obama in zijn
nadagen de CO2 uitstoot wil aanpakken. Eindelijk verzucht ik.
En vervolgens stap ik in het vliegtuig op weg naar Nederland en
realiseer mij dat deze vlucht verre van CO2 neutraal is.
Boter op mijn hoofd? Als het maar light is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten